Een reeks vintage schilderijen met Parijse taferelen houdt mij in de greep. Wie is R. Davey die de Moulin Rouge en Montmartre zo wervelend vastlegde? En wat is het werk waard? Pulp van 10 euro of een treffer van 5000 dollar? Ik moet er natuurlijk bij vermelden dat ik onlangs zelf zo’n Davey op de kop heb getikt.

‘Mijn’ Davey

In de kringloopwinkel pakte ik het schilderij nogmaals in handen: een olieverfdoek met een Parijse straatscène van de Moulin Rouge, gesigneerd ‘Davey’. Vlot geschilderd met impressionistische streken en deels kunstig met het paletmes opgezet. De figuren als schimmen met onherkenbare gezichten. Het onderwerp is zo cliché dat ik het doek al had teruggezet. Maar toen ik het opnieuw bekeek, ging mijn bloed toch wat sneller stromen. Het was wel knap geschilderd en de achterzijde oogde oud en vergeeld, misschien toch een authentiek vintageschilderij uit de jaren ’60…

Je begrijpt dat ik de kringloopwinkel mét schilderij heb verlaten, ook al vond ik de wit aluminium lijst die er omheen zat niet mooi. Googlend op het signatuur ‘Davey’ kreeg ik een aantal hits bij veiling- en verkoopsites als eBay, Artnet en Artbrokerage. En kijk eens aan, de stijl is hetzelfde en de voorstellingen lijken op elkaar. Ik heb wat voorbeelden op een rij gezet.

Kijk de prijzen eens! Op de Amerikaanse markt circuleren vraagprijzen van wel meer dan 5000 dollar, in Europa liggen de verkoopprijzen onder de 100 euro. Dat verschil vond ik best vreemd en ik besloot ‘mijn’ Davey op Marktplaats aan te bieden om het aan de praktijk te kunnen toetsen. Er volgde vrij snel een bod van 10 euro van een hobbyverzamelaar, die schilderijen van Ernens, Bevort, Kok, Brouwer en Davey in- en verkoopt. Hij had al twee Daveys in zijn bezit, “Deze heb ik elk voor 10 euro aangeschaft, dat is ook ongeveer de marktwaarde”, zo mailde hij. “Waarop hij dit lage bedrag baseerde?”, vroeg ik hem. Zijn reactie ontregelde me behoorlijk: “Je kon deze schilderijen in de jaren ’70 bij elkaar sparen van punten bij de AH”. Een handgeschilderd doek in ruil voor supermarktzegeltjes? Ik vond het idee ongeloofwaardig, ook omdat de Amerikaanse marktprijzen zo hoog waren. Maar ik bedacht me toen dat dit verhaal best wel eens verzonnen kon zijn om het schilderij voor een prikkie van me over te kunnen nemen.

Er hadden zich geen andere kopers gemeld, dus ik had genoeg tijd om achter de naam Davey aan te gaan. De veilingsites leidde naar de aan de andere kant van de oceaan, want ze schrijven het aangeboden werk toe aan de Amerikaanse kunstenaar  Randall Vernon Davey (1887 – 1964, New Jersey), wiens werk inderdaad voor veel geld wordt verhandeld.

Isabel in the Garden, Randall Davey, 1958

Miss Taylor, Randall Davey

At the Start, Steeple Chase, Randall Davey, waterverf op papier

Maar dat zijn vooral naakten, landschappen, stillevens en scènes van de paardensport en polowedstrijden; geschilderd in post-impressionistische stijl met vrije losse toets. Randall Davey studeerde architectuur aan de Cornell University, maar maakte de opleiding niet af. Hij meldde zich vervolgens aan bij de New York School of Art, waar hij zoals medestudenten Stuart Davis en Edward Hopper onder de indruk raakte van de invloedrijke – realistisch schilderende – leraar Robert Henri. Met diens ‘artclass’ reisde hij in 1910 door Europa (Nederland, Frankrijk, Spanje) en bezocht onder andere Haarlem, waar ze het werk van Frans Hals bestudeerden en enkele Hollandse modellen portretteerden. Davey schilderde hier onder meer het werk ‘Old Dutchman’. Er is dus een Nederlandse connectie wat een mogelijke verklaring oplevert waarom Davey’s Moulin Rouge in Nederland opduikt. Of schep ik nu valse hoop voor mezelf?
Na de Europese ‘grand tour’ werd Davey de instructieassistent van Robert Henri en ontstond er een hechte vriendschap. In de VS exposeerden ze in 1913 op de spraakmakende Armory Show in New York, die het aanzien van de Amerikaanse kunst drastisch veranderde en Davey’s carrière een enorme impuls gaf. Na de eerste wereldoorlog verhuisde hij met zijn vrouw naar Santa Fe (New Mexico), waar hij in een oude zaagmolen zijn studio onderbracht. Denk even terug aan de Moulin Rouge, een molen… is dat geen toeval?

Hoewel Randall Davey deel uitmaakte van de Santa Fe kunstenaarskolonie schilderde hij geen typische ‘wildwest’ thema’s. Wel maakte hij muurschilderingen in lijn met de eeuwenoude traditie aan de andere kant van de grens: Mexico. Tevens was hij een vooraanstaand docent op diverse kunstacademies: de Broadmoor Art Academy, de Chicago Institute of Art, de Kansas City Art Institute and School of Design en de University of New Mexico. Zijn werk is opgenomen in collecties van vooraanstaande instituten zoals het Art Institute of Chicago en het Whitney Museum of American Art in New York. Ping ping ping, galmde het door mijn hoofd, toen ik dat las.

Randall Davey, ‘Will Rogers’, muurschildering in tempera, 1939, postkantoor Claremore (Oklahoma), Image courtesy of the USPS

Randall Davey, ‘History of the Cherokee Nation’, muurschildering in tempera, 1941, postkantoor Vinita (Oklahoma)

Ik hoopte te kunnen vertellen over de vermeende Parijse periode van Randall Davey, maar ik kon er niets concreets over vinden. Gelukkig is er vergelijkingsmateriaal. Schilders als Caroline Burnett en Henry Rogers schilderden ook series van de Moulin Rouge en Montmartre. Op de website Living in the past staat er een boeiend artikel over: The Paris Impressions of Henry Rogers. Het is geschreven door voormalig ‘New York State Museum’-medewerker Phil Lord, die zijn verhaal opent met de romantische herinnering aan het schilderijtje van zijn ouders: “This webpage began as a painting (below) that hung on my parents’ livingroom wall for a very long time, perhaps first noticed by me around the mid-1970s. While it did not appear to be anything old, masterfully done or of any significant value, we always admired the “impression” it gave of a street in Paris.(…) When my parents died in 2007, we made sure to bring this painting to our house, and it has hung on our bedroom wall for a few years before we lately became curious about it; who painted it, when was it created and where did it come from?”

Schilderij, gesigneerd Henry Rogers, dat in het ouderlijk huis van Phil Lord hing

Na publicatie van het artikel kreeg Phil enthousiaste reacties van particuliere eigenaren. In een jaar tijd werden ruim 70 andere werken van Rogers aangemeld! Veel van dit werk bleek wel aangeschaft op zogenaamde starving artist sales, die anticiperen op het romantische beeld van de eenzame, bebaarde en berooide kunstenaar à la Van Gogh. Het onderzoek groeide uit tot een soort online community. Nu kon Phil de werken vergelijken, signaturen checken en plattegronden tekenen van de afgebeelde scènes. Opvallend was dat zoveel voorstellingen op elkaar leken. Is er sprake van ‘decoratie items’ voor toeristen, vroeg hij zich af, in oplage geproduceerd door Chinese sweatshops dan wel Mexicaanse ambachtsateliers. Nee, concludeerde Phil, want alle voorbeelden zijn originele handgemaakte schilderijen, geen kopieën van één origineel! Hij laat zien dat het standpunt van de schilder enkele meters verschuift, waardoor de voorstellingen perspectivisch telkens iets van elkaar verschillen.

In het werk van Davey vond ik dat minder terug.  Ik vergeleek de vier versies van de Moulin Rouge en zoals je hieronder kunt zien zijn de composities en de figuurgroepen vrij identiek. Het zijn wel originele werken, maar met slechts minieme variaties.

Wat mij daarnaast opviel aan de veilingsites was dat de werken hierop automatisch aan Randall Davey werden toegeschreven. Ik begon aan mezelf te twijfelen want ik zag toch duidelijk dat de Parijse impressies zijn gesigneerd met ‘Davey’ of ‘R Davey’, terwijl op het vroege werk en dat van Santa Fe zijn naam voluit als ‘Randall Davey’ staat uitgeschreven. Een wezenlijk verschil! Ook wijkt de Parijse schilderstijl erg af van wat Randall Davey in Amerika aan werk heeft geschilderd. Het idee dat Randall Davey niet dezelfde persoon is als R Davey werd voor mij steeds aannemelijker.

Dit is hoe het volgens mij in elkaar steekt. Midden jaren ’60 was er een kunstschilder in Parijs die toeristische straatscènes schilderde. Hij dacht zijn werk makkelijker te kunnen verkopen als hij signeerde met Davey naar voorbeeld van de populaire Randall Vernon Davey. Dat klinkt ook lekker Amerikaans, net zoals Caroline Burnett of Henry Rogers. Om moeilijkheden te voorkomen met de erfgenamen van Randall, gebruikte hij de voornaam alleen als initiaal of liet hij deze helemaal weg.
Voor Burnett geldt denk ik hetzelfde. Een in Parijs werkzaam straatschilder zocht een populair pseudoniem en kwam uit op Burnett. Vaak wordt verwezen naar de Amerikaanse kunstenares Caroline Burnett die begin 20e eeuw naar Parijs verhuisde. Ik las hierover in het artikel The Mystery of the Burnett Paintings uit 2012 van Chateau Rustique, een Engelse antiekhandel met een Franse naam, best verwarrend. Maar waarschijnlijk bedoelde de Parijse schilder eerder Louis Anthony Burnett (1907-1999, New York), een Amerikaans schilder die prachtige impressionistische portretten maakte en die ik op dit blogspot over Burnett tegenkwam.

Louis Anthony Burnett, Blue Kerchief, geveild via Christies voor $1,375

Ik had mijn conclusies getrokken en keek voor de lol nog eens op Marktplaats en warempel, ik ontdekte nog een ‘Davey’ aangeboden door iemand uit Zeeland (zie hieronder). De voorstelling toont een Parijs straatbeeld met op de achtergrond de Arc de Triomphe, dat onderwerp had ik van Davey nog niet gezien. De lijst past er eigenlijk wel bij, breed en goudkleurig.

Schilderij ‘Winter in Parijs, gesigneerd ‘Davey’, aangeboden op Marktplaats voor €45

Mijn schilderij is dus niet de enige Davey die op de Nederlandse markt wordt aangeboden. Maar ik vind het wel de meest geslaagde versie in de serie Moulin Rouge. Mijn ‘Davey’ is trouwens ook nog steeds te koop. Je moet wel weten dat een bod van 10 euro best wel weinig is, nu je dit verhaal er gratis bij krijgt.

Lees hier het vervolg op dit artikel!