In Franeker schildert kunstenaar Douwe Elias figuratieve voorstellingen in olieverf. Spraakmakend is zijn werk niet. Wie verwacht dan ook dat zijn atelier vol staat met primitieve en oosterse kunst en curiosa? Een exotische voorliefde die herinnert aan de romantische schilders van eind 19e eeuw.

Hoe we in Franeker belanden? Op weg naar de grote ‘Bowie’-expositie in Groningen, maken we een tussenstop bij Elias. Ons reisgezelschap wil graag een schilderijtje met waterschade laten restaureren. Douwe Elias woont en werkt in een pakhuis dat iets terug van de weg ligt, de gevel half verscholen onder een sluier van klimop. Via de lijstenmakerij  op de begane grond – waar je struikelt over de houten frames en een drumstel! – bestijgen we de trap naar het atelier. Hier treffen we een heus painters paradise met op de ezel een doek in wording, tubes verf binnen handbereik en een houten vloer spekglad van de verfresten.

In een andere hoek ligt de volledige cd-verzameling permanent uitgespreid over de vloer, maar staat ook een prachtige collectie kunst uit Azië, Afrika en Oceanië uitgestald. Terwijl Elias het meegebrachte paneeltje onder handen neemt, kunnen we ons enthousiasme nauwelijks onderdrukken. Iedere vierkante centimeter van de ruimte wordt bevolkt door beelden en curiosa – grotendeels via veilingen gekocht. Variërend van primitieve totembeelden tot ambachtelijke krokodillentassen. Of ze allemaal authentiek zijn, doet er volgens Elias en zijn vrouw niet toe. Het is vooral een inspirerend decor waarin ze graag leven. Sommige beelden en voorwerpen keren terug in Elias’ schilderijen, zoals de schilders van eind 19e eeuw dat ook deden.

Een verdieping hoger wordt nog in de oude bedstee geslapen, maar hangt ook een prachtige Japanse reishut in zwart lakwerk. Een blik binnenin doet je afvragen wie hier ooit heeft ingepast.

Uit ruimtegebrek voor zijn schilderijen kocht Elias een oude drukkerij in het dorp, niet ver van het atelier. Hij wist de oorspronkelijke glas-in-lood ramen op te sporen en plaatste ze terug.

Binnen staan de olieverfschilderijen schouder aan schouder tegen de muren als in een pop-up galerie. Geschilderd in een stijl die tussen Romantiek en Impressionisme valt. De pasteuze voorstellingen van statige interieurs, gedekte tafels en glanzende serviezen lijken uit een voorbije tijd afkomstig…

De hang naar vergane glorie is voelbaar en dat spreekt ook uit de inrichting van de bovenverdiepingen. Toen ze het pand kochten troffen ze een authentiek interieur aan van een eeuw oud. De oorspronkelijke kleuren zitten nog op de houten betimmering. In combinatie met de antieke meubels en curiosa herinnert het huis aan een rijke koopmanswoning. Elias en zijn vrouw lunchen dagelijks in dit authentieke Friese decor. Op weg naar buiten onderdrukken we de neiging onszelf uit te nodigen. Want ja, Bowie wacht op ons!