GOED GEWORTELD

Als je in het Radboudumc bent, wil je eigenlijk niet meer weg. Ziek of niet ziek, het is er goed toeven tussen de ‘botanische’ fotografie van Diana Scherer die in de gangen van de Zuidcorridor wordt geëxposeerd. Er gaat een bijna therapeutische werking uit van haar ‘studies in liefderijk verzorgen’. Ingrediënten: aarde, zaad, water, toewijding en fotografie. Kunst als medicijn?

⇧ Aan een van de wanden hangt een reeks gestileerde foto’s van alledaagse planten tegen strakke pastelkleurige achtergronden. Prachtige jaren zeventig esthetiek, zo bij de eerste oogopslag, maar er is iets geks met deze planten aan de hand. Ze worden gedragen door hun eigen, blootliggende, wortelstructuur! De kluit als sokkel van het groen, prachtig strak gevormd naar de pot waarin ze voorheen wortelde.

⇧ Hoe zou Diana Scherer deze ‘Nurture Studies’ hebben vastgelegd? Kluit vochtig houden, pot kapot slaan, plant tegen een gekleurde achtergrond plaatsen…. maar ja, binnen de kortste keren hangt zo’n plant slap en valt de kluit uit elkaar voordat je kunt afdrukken. Toch niet zo eenvoudig als het lijkt. Deze foto’s zijn in korte tijd met grote zorgvuldigheid en toewijding gemaakt!

⇧ Behalve voor planten, koestert Diane grote liefde voor koffie- en theekopjes met bloemmotieven. Gefotografeerd tegen dezelfde neutrale achtergrond ontstaat een levendige familie, zoals te zien in ‘Field’: een reeks witgekleurde kopjes met bont decor die ze de afgelopen zeven jaar verzamelde en nog steeds groeit. De foto’s zijn weliswaar los opgeprikt, maar wel als een strakke collage in rijtjes naast en boven elkaar gehangen. De overweldigende hoeveelheid geeft een aparte gewaarwording want je kijkt niet langer naar de vorm van de kopjes. Alle focus ligt op de bloemmotieven en hun onderlinge familiebanden.

⇧ Ook zo’n mindtwister is de serie ‘Geranium Hill’ uit 2009, waarvoor ze letterlijk bloembakken op straat portretteerde. Door het gebruik van grote witte achtergrondwanden, als in een fotoshoot, ontstaan er ter plekke monumentale stillevens. De omgeving blijft in beeld, de wandjes worden niet aangesneden, de bloembakken voor een moment verheven tot museaal centerpiece.

⇧ Haar fascinatie voor ‘de hersenen van planten’, zoals Darwin wortels eens treffend omschreef, heeft inmiddels een vervolg gekregen in het project ‘Ondergronds Weefsel’. Afgelopen voorjaar kweekte ze met worteldeskundigen van Experimental Plant Ecology van de Radboud Universiteit in de universiteitskassen grassen en kruiden met verschillende soorten wortels op. Deze zijn inmiddels verpoot in bakken waarin, onder de grond, sjablonen met motieven zijn aangebracht. De bakken staan in de tuin van het ziekenhuis waar ze momenteel worden ‘verpleegd’. Als de planten volgroeid zijn, worden de wortelstelsels blootgelegd en van de sjablonen ontdaan. De kantachtige worteltapijten die te voorschijn komen, worden door Diana vervolgens gefotografeerd. Benieuwd of van deze serie net zo’n helende werking uit gaat.

—————–

‘Ondergronds Weefsel | De natuur van het Radboudhuis’ is het eerste programmaonderdeel van Het Lab, waarmee het Radboud onvermoede kruisbestuivingen tussen kunst, zorg, onderwijs en onderzoek zichtbaar maakt. Het RadboudUMC beschikt trouwens over een kunstcollectie met onder meer prachtige fotografie van Erwin Olaf, Viviane Sassen en Frank van der Salm. Het aankoopbeleid is gericht op ‘geëigende kunst’, een zwaar woord, maar het gaat om werk dat wetenschappelijke of therapeutische/genezende aspecten belicht. Gangen en restaurants hangen er vol mee, ook zonder  uitnodiging tot ziekenbezoek reden om eens te bekijken.