ZINNENPRIKKELEND AVONTUUR

Nadat Modemuseum Hasselt eind januari de tentoonstelling over Paul Smith opende, volgt nu het MoMu in Antwerpen met een overzicht van Dries van Noten. Beide sterontwerpers worden in hun kracht getoond. In Antwerpen overheerst het contrast tussen weelde en calvinisme en ervaren we liefde voor etnische klederdrachten en de schone kunsten; typisch Belgisch, typisch Dries van Noten. Beide tentoonstellingen zijn nauwelijks met elkaar te vergelijken en dat is maar goed ook.

Anders dan de Engelse ontwerper Paul Smith – die op speelse wijze de dagelijkse omgeving als inspiratiebron gebruikt – laat Dries van Noten zich leiden door sfeer, silhouetten, materiaalgebruik en dessins uit andere culturen en tijden. Met behulp van film, beeld en geur worden we meegezogen in een zinnenprikkelend avontuur. De setting is spannend en bestaat uit donkere gangen met aan weerszijden levensgrote vitrines waarin thema’s worden uitgelicht. Kleding uit de collectie van Van Noten wordt in deze ‘diorama’s’ afgewisseld door inspiratiebronnen uit de wereld van de beeldende kunst, design, fotografie, film, muziek en mode. Het verhaal komt letterlijk tot leven dankzij clipjes van shows en fragmenten uit films, die in miniformaat op het vitrineglas worden geprojecteerd.

Een van de eerste thema’s zet meteen de toon. Met wilde bloemmotieven, flock-velours en damasten stoffen wordt het thema ‘Jimi Hendrix’ letterlijk aangekleed. Hier heerst prinselijke glamour met een vleugje orient.

Het thema ‘Marble Men’ wordt bevolkt door brutale bohemiens, rijke hippies, Engelse excentriekelingen en psychedelische rockers. De psychedelica komt terug in de ‘letter’-prints die kunstenaar Gijs Frieling en typografisch ontwerper Job Wouters in 2012 voor Van Noten ontwierpen. In een fantastisch ‘timelapse’ filmpje is bovendien te zien hoe ze tijdens de modeshow de muur achter de catwalk beschilderen met metershoge lettervoorstellingen.

Het thema ‘Gold’ speelt bewust met smaak en wansmaak. De vitrines zijn op barokke wijze met bladgoud bekleed, terwijl de collectie zelf van grote fijnzinnigheid getuigt. Kleding met goudkleurige details schitteren naast gouden schatten, waaronder een Peruaans dodenmasker en een 19^e eeuwse stralenmonstrans. Indrukwekkend!

De vitrine met het thema ‘Summerflower’ barst bijna uit z’n voegen van de frivoliteit. Behalve wilde outfits met folkloristische elementen zien we een euforisch beeld van kunstenaar Nick Cave: een figuur dat een torenhoge outfit van reusachtige bloemen draagt. Verder zijn wanden en vloeren uitbundig gedecoreerd met fotografische bloemmotieven naar ontwerp van Makoto Azuma. En dat blijft niet beperkt tot de vitrine, want de bloemen ‘groeien’ gewoon onder het glas door.

Soms slaat even de vertwijfeling toe over de waarachtigheid van de inspiratiebronnen… Wat heeft de strakke zwart-wit geruite collectie uit 2009 te maken met het wervelende op-art schilderij van Victor Vasarely uit de jaren ‘60 of de dynamische dessins van de jurken van Madame Grès en Balenciaga? Maar wie goed kijkt, ontdekt in de jurk van Van Noten (helemaal links op de foto) de vervreemding in het ruitmotief ter hoogte van het rokgedeelte. Hoe subtiel!

De expositie laat je bovendien met andere ogen naar oude collectiestukken kijken; werk dat je anders misschien links zou laten liggen. In een kleinere vitrine is een klokhoed van wolvilt te zien, geappliqueerd met minuscule stukjes eierschaal. Wat een ambacht! Het ontwerp dateert al van 1925 en is gemaakt door Jean Durand voor Madame Agnès. Dit überhippe Art-Deco hoedje zou zo de nieuwe collectie inkunnen!

Nog te zien t/m 19 juli 2015

(Kijk hier voor het artikel: Hello my name is Paul Smith)