TOPGEAR

Waar voorheen ‘We Like Art’, ‘No Walls’ en de ‘Raw Art Fair’ voor ons dé hotspots waren, lijkt Art Rotterdam zich dit jaar te revancheren. De beurs in de Van Nellefabriek staat zijn mannetje en doet een krachtige uitspraak met bijvoorbeeld de New Art Section. Hier spelen galeries als Fold uit London en Sexauer uit Berlijn zich op verfrissende wijze in de kijker met gelaagd grafisch werk.

We Like Art doet een dappere poging met een handvol betaalbare jonge beloftes, maar valt letterlijk en figuurlijk weg in de schaduw van Art Rotterdam vanuit een schamel onderkomen tegenover de fabriek.

Underdog Rotterdam Contemporary (voorheen de alternatieve Raw/Art Contemporary) maakte een dramatische keuze door dit jaar het World Trade Center als nieuwe locatie te kiezen. Hostesses in blauwe mantelpakjes glibberen op hoge hakken over polijste marmeren vloeren; een sjiekheid die niet charmeert en waar we niet van onder de indruk raakten. Evenals de getoonde presentaties, met uitzondering van Thomas Eyck die met het geweldige project van Christien Meindertsma naar deze alternatieve locatie werd ‘verbannen’. Geweigerd voor de Art Rotterdam als zijnde vormgeving. Jammer, want het ‘afval’-boek Bottom Ash Observatory met prachtige prints doet juist een beroep op de kunsten. Lees hier meer over het o zo boeiende verhaal erachter!

Art Rotterdam stemde verder zeer hoopvol. Zwevend op eenzame hoogte tussen bergen en hemels…..grappig als je soms een rode draad ontdekt.

Fotografische pareltjes kwamen we tegen:

Galerie Ron Mandos verraste met werk van TROIKA. Vooral dit gemarmerde sculptuur waarvan de zwarte en witte pigmenten heftig met elkaar lijken te strijden, fascineerde. De vorm lijkt in eerste instantie een grillige kogel, maar dan, vanuit specifieke standpunten, ontdekten we volmaakte geometrische figuren!

Veel prachtige collages, prints en sculpturen met optische illusies en fascinerende patronen. Om dit weekend nog eens voor terug te komen!