‘Het sublieme’ is een typisch onderwerp van Amerikaanse kunstenaars. 18e-eeuwse landschapschilders gingen al op zoek naar grootse en goddelijke in de natuur, terwijl abstract werkende kunstenaars als James Turrrel en Mark Rothko er een meer religieuze interpretatie aan gaven. Ook Andrew Moore past in dit rijtje. Zijn foto’s van de desolate High Plains zijn amazing.

(foto’s: Dirt Meridian 2015, courtesy of Galerie Alex Daniëls – Reflex Amsterdam and Andrew Moore)

Andrew Moore. Grossenbacher Homestead. Dirt Meridian.

De Amerikaanse fotograaf Andrew Moore (1957) is wereldwijd bekend vanwege zijn fotoseries die hij in de loop van meerdere jaren maakt. Effecten van de tijd op het natuurlijke en kunstmatige (gebouwde) landschap worden door de langere tijdspanne zichtbaar.
Zijn groot-formaat foto’s van onder andere Cuba, Rusland, Times Square, Detroit en – meest recent – de Amerikaanse High Plains zijn indrukwekkend. Niet alleen vanwege de schaal, maar ook vanwege de ruimtelijke beleving, het serene licht en de scherpe details. Elk onderdeel van de foto is haarscherp wat een surrealistische effect teweegbrengt; alsof de foto’s in een studiosetting zijn genomen.

Andrew Moore. Murray House. Dirt Meridian.

Vooral in real life zijn Moores landschappen akelig tastbaar. Zijn werk dwingt je dichterbij te komen zodat je de minuscule details kunt bestuderen. Dat leert een bezoek aan Alex Daniëls Reflex Galerie in Amsterdam, tegenover het Rijksmuseum. Hier hangen tot en met 6 februari foto’s van de Amerikaanse High Plains rond de 100e meridiaan (Noord-Dakota, Zuid-Dakota, Nebraska, Colorado, Texas en New Mexico). Deze denkbeeldige lijn snijdt dwars door de States en scheidt het groene, vruchtbare oosten van het droge westen van het land. Het gebied is enorm uitgestrekt en verlaten: ‘The Dirt Meridian’.

Andrew Moore. Yellow Porch. Dirt Meridian.

Moore fotografeerde vervallen pioniershuizen zoals Yellow Porch en Murray House in een compleet desolate omgeving. Het gaat Moore overigens niet om de vanzelfsprekende verlatenheid: “De grootste uitdaging bij het maken van deze foto’s was om het gevoel van leegte vast te leggen, zonder dat ik simpelweg een foto maakte van een verlaten plek”, verklaart hij.
De scherptediepte van de foto’s draagt bij aan deze beleving. Kijk naar Yellow Porch: je oog maakt geen onderscheid tussen de dakbedekking van het huis en de platgeslagen graspollen van de omringende velden. Voor- en achtergrond zijn even belangrijk. Elk aspect ademt sublieme leegte. Leegte van een haast bovennatuurlijke dimensie.

Andrew Moore. Approaching Dust Storm. Dirt Meridian.