Wat een openbaring: de montagebeelden van Arjan van Helmond. In gouache, inkt en acryl tekent/schildert hij interieursscènes waarin een – bijna achteloos – spoor van tafels, stoelen, schoenen, dozen en muziekinstrumenten is getrokken. De intimiteit is groot. Kijken we naar zijn eigen woon- en slaapkamer? Zijn oude schoollokaal? Heeft hij hier zijn schoenen zo uitgetrapt?

Het kleurpalet is zo krachtig: je raakt maar niet uitgekeken op het volle rood en blauw van de vele Oosterse tapijten waarmee de vloer is bedekt. Sowieso kent zijn werk een sterke Oosterse verstilling. Hoewel realistisch van zijn stijl, is de verbeelde eenheid slechts een illusie. De voorstelling is opgebouwd uit losse tekenvellen, die wat betreft uitsnede net niet op elkaar aansluiten. Ook verspringt het perspectief hier en daar (maar minder uitgesproken dan David Hockney ooit deed). Juist dit fragmentarische gebiedt het oog te versnellen of te vertragen totdat de voorstelling stilvalt. En dat levert intens kijkgenot.

Dus loop binnen bij de Jan van Eyck academie in Maastricht en bekijk deze kleine expo When the exit no longer concerns you in de entreezone.